Ikegami και Hiki Ryozan Sansei, το παιδικό του όνομα ήταν Kameo Maro και όταν μεγάλωσε τον έλεγαν Jibuko και Daikyo Ajari. Ένας από τους Romon Kuhou.

 

Γεννήθηκε το 9ο έτος του Bun'ei (1272) στο Hiraga-go, Kazehayasho, στην κομητεία Katsushika, στην επαρχία Shimousa, στη χώρα του σημερινού Rinzo-in (αρχικά ονομαζόταν Myosen-in).

 

Λέγεται ότι ο πατέρας του ήταν ο Tadaharu HIRAGA και η μητέρα του ήταν κόρη της φυλής Chiba, και είχαν δύο γιους και μια κόρη, τον Tsune Ichimaro (Hizō), τον Nichirin και τον Myon Nichijoni (ιδρυτή του ναού Enshu Myon-ji). .

 

Τη 12η ημέρα του 12ου μήνα του 12ου έτους του Bun'ei, ο Tsune Ichimaro μπήκε στην πύλη του Nichiro σε ηλικία επτά ετών, ανέβηκε στο Minobu και υπηρέτησε τους αγίους.

 

Την άνοιξη του δεύτερου έτους του Kenji, ο μικρότερος αδερφός του Kameo Maro, που είχε γίνει πέντε ετών, επισκέφτηκε έναν άγιο στο Minobu με τον πατέρα του και όταν είδε τον μεγαλύτερο αδερφό του να δουλεύει σκληρά ως σερβιτόρος, αποφάσισε να μπει στο ιερατείο.

 

Την 8η ημέρα της 8ης ημέρας του τέταρτου μήνα του 7ου έτους της εποχής Koan (1284), ο Tsune Kazumaro πραγματοποίησε μια τελετή για το ξύρισμα υπό τον Nichiro του Hiraga.

 

Ο Καμεομάρο, που ήταν παρών, συγκινήθηκε βαθιά από αυτό και ζήτησε από τους γονείς του να τον ρίξουν στην πύλη του Νίτσιρο την ίδια μέρα.

 

Βλέποντας τον αδελφό του Χίζο, στον οποίο είχε εμπιστευθεί την αυτοκρατορική πρωτεύουσα Χιρόμιτσι ένας άγιος, αφιερώθηκε μέρα και νύχτα στην ίδια επιμέλεια με τον μεγαλύτερο αδελφό του.

 

Υπό την καθοδήγηση του Daien Ajari Nichiden, ανώτερου μέλους της ίδιας σχολής, συνέχισε τις σπουδές του και στο 2ο έτος του Bunpo (1318), του δόθηκε η θέση του επικεφαλής και των δύο βουνών από τον Nichiro.

 

Ο λόγος για τον οποίο ο Nichirin, ο νεότερος από τους ταλαντούχους και ταλαντούχους ανθρώπους που ονομάζεται Romon Kuho, ορίστηκε ως διάδοχος μπορεί να οφείλεται στη θεωρία ότι είχε κοινωνικό δεσμό με τον Nichiro και ότι προερχόταν από τη διάσημη φυλή Hiraga. ήταν πιθανώς επειδή είχε μεγαλώσει σε διάσημο μοναχό και με σοφία και με έργα.

 

Ακόμη και αφού έγινε επικεφαλής και των δύο βουνών, όχι μόνο αφοσιώθηκε στην ακαδημαϊκή μελέτη, αλλά άφησε και μεγάλο σημάδι στη διδασκαλία των μαθητών του.

 

Το 2ο έτος του Μπούνπο (1318), ο Νίτσιρο έχτισε μια καλύβα με αχυρένια αχυρένια καλύβα στην περιοχή του Μιναμικούμπο στο Ικεγκάμι και αποσύρθηκε.

 

Ο Nichirin βρισκόταν στην Hikigaya, κυριολεκτικά ως αρχηγός του Romon, και οι ευθύνες του πρέπει να έγιναν βαριές και μεγάλες.

 

Στις 2 Μαρτίου, την 67η ημέρα του θανάτου του Nichiro, αποφασίστηκε ότι τα λείψανα θα διανεμηθούν στο Nichizo στο Κιότο. Από εδώ και πέρα, ο Hachishi θα συνεργαστεί για να προστατεύσει τα ερείπια Honjo και θα ορκιστεί να αποδεχτεί την επιστολή συνυπογραφής για σκοπός της διάδοσης του νόμου.

 

Η σημασία αυτής της εντολής είναι μεγάλη, ειδικά επειδή μόλις εκείνη την εποχή μετά τον θάνατο του αγίου έγιναν εμφανείς οι θρησκευτικές δραστηριότητες των μαθητών του.

 

Μόνο ένα χρόνο και οκτώ μήνες μετά από αυτή την πρόταση, ένας από τους συνυπογράφοντες, ο Nichiin, άφησε και τα δύο βουνά και πραγματοποίησε μια τελετή αγίου στο ναό Jibo Kamakura Honshoji (μετακόμισε στο Κιότο τον πρώτο χρόνο της εποχής Jowa και έγινε ναός Honkokuji). το.

 

Αυτό το περιστατικό ξεκίνησε όταν το πάνω ιερό (ή ίσως η μητέρα του Nichirin), που ζούσε στη Hikigaya, δέχτηκε τα γλυκά λόγια της Ιαπωνίας και της Ινδίας, έδωσε τις ιερές διδασκαλίες που είχαν μεταδοθεί από τους αγίους στο Nichiro και παρακολούθησε την τελετή στο Ναός Honshoji. εκπέμπουν.

 

Αργότερα, ο Kamiden συνειδητοποίησε το λάθος αυτής της ενέργειας και το μετάνιωσε, αλλά η Ιαπωνία και η Ινδία χώρισαν. Ήταν ένα πολύ οδυνηρό περιστατικό για τον Nichirin και τη φατρία Romon.

 

Συνέχισε να διατηρεί επαφή με τον μεγαλύτερο αδελφό του Χίζο, ο οποίος είχε εκπληρώσει τη θέλησή του να ανοίξει το ναό στο Κιότο.

 

Οι δεκαεπτά αναφορές του ήλιου που παραμένουν στο ναό Myokenji στο Κιότο λένε τώρα την ιστορία εκείνης της εποχής. Συγκεκριμένα, στις 10 Απριλίου 1334, όταν ο Ναός Myoken-ji έλαβε αυτοκρατορική διαταγή από τον αυτοκράτορα Go-Daigo, η συγχαρητήρια επιστολή γράφτηκε με τις λέξεις, «Τα επιτεύγματα της αίρεσης μας». Θα σημειωθεί ότι υπάρχουν.

 

Ακόμη και μετά τον θάνατο του Nichizo, κράτησε επαφή με τον διάδοχό του, Myojin, και άφησε εννέα αναφορές για το πού βρισκόταν.

 

Είναι ενδιαφέρον να μάθουμε από αυτές τις αναφορές ότι στις 21 Ιανουαρίου 1352, τελέστηκε το 33ο μνημόσυνο για το θάνατο του Nichiro στη Hikigaya.

 

Συγκεκριμένα, στις 9 Φεβρουαρίου 1359 (Enbun 4), οι προσευχές για βροχή του Myojitsu ήταν επιτυχείς και ο αυτοκράτορας Gokogon απένειμε τον τίτλο του Daibosatsu στους σοφούς και τον τίτλο του Bodhisattva στους Nichiro και Nichizo. Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι η μεταθανάτια που παρουσιάστηκε το ευοίωνο δώρο γιορτάστηκε από τη σκοπιά της αίρεσης, λέγοντας: «Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από την επιθυμία της αίρεσης».

 

Στις 4 Απριλίου του τρέχοντος έτους, πέθανε στην Hikigaya σε ηλικία ογδόντα οκτώ ετών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ίδρυσε τον ναό Oiso Myorinji και τον ναό Kisarazu Komyoji.

 

 

<< "Betsuto Buddhism History", Rissho University Nichiren Research Institute "Nichiren Kyodan Complete History", Zonsei Ishikawa "History of Ikegami Honmonji", "Myokenji Documents", Takao Kageyama "Daikyo Ajari Nichirin" Shonin』》